Nikolajevna Berberova (1901-1993), pesnik, pripovedač, romanopisac, dramaturg, memoarista, životna saputnica pesnika Vladislava Hodaseviča , istaknuti je predstavnik književnosti prvog talasa ruske emigracije. Rođena je u Sankt Peterburgu, i kao mlada pesnikinja pripadala je krugu tada slavnog Gumiljova. Udaje se za jednog od najznačajnijih pesnika toga vremena, Vladislava Hodaseviča (1886-1939) i sa njim emigrira iz Rusije 1922. Prve godine žive kao gosti kod Hodasevičevog prijatelja Maksima Gorkog u „Berlinu, Pragu, Marijenbadu, Veneciji, Rimu, Parizu, Londonu, Belfastu, Sorentu“, da bi se definitivno nastanili u Parizu 1925. godine.Tek sredinom osamdesetih godina njeno delo na Zapadu počinje da postiže veliki zaslužen uspeh, a tek posle 1989. godine objavljuje ih i u domovini.
Sabrana dela Nine Berberove u ovom obliku pojavljuju se prvi put na srpskom jeziku u sedam tomova:

I Romani (Knjiga o sreći, Poslednji i Prvi, Gospodarica, Olujn rt),
II Bijankurski praznici. Priče koje nisu o ljubavi.
III Klavirska pratnja i druge novele (Trska koja misli, Crna bolest i druge),
IV Kurziv je moj (memoari),
V Čajkovski (biografija),
VI Gvozdena žena (biografija baronice Budberg),
VII Ljudi i lože (Ruski slobodni zidari u XX veku).